De voorgenomen fusie tussen de stichting openbaar onderwijs Leersaam uit Etten-Leur en OBO in West Brabant gaat definitief niet door. Met name OBO ziet geen meerwaarde in de fusie en voorziet bestuurlijke vertraging omdat nog meer gemeenteraden zich met het bestuur van het openbaar onderwijs gaan bemoeien. Op zich kan ik daar wat bij voorstellen.
Maar hoe nu verder?
De stichting Leersaam, is feitelijk te kleinschalig om alleen door te gaan en hoe dan ook zal een fusie er een keer van komen, maar de vraag is met wie.
Ik zou pleiten om de schoolbesturen van alle denominaties in Etten-Leur te laten fuseren, immers katholiek en protestantschristelijk onderwijs hebben die stap al gezet. Ik pleit ervoor ook het openbaar onderwijs toe te voegen, zodat er een breed horizontaal bestuur in Etten-Leur gaat ontstaan, dat bestuur is groot genoeg om slagvaardig te werken aan het behoud en het uitbouwen van de kwaliteit van het primair onderwijs in Etten-Leur. Er kan dan gewerkt worden aan een goede verdeling van kwalitatief goede scholen in alle delen van Etten-Leur en het zou ook een mooie opmaat zijn naar een verdeling op basis van didactisch concept in plaats van denominatie zoals ik al eerder bepleitte op mijn blog.
Fuseer als besturen en maak alle scholen bijzonder neutraal, binnen de scholen kan ruimte gevonden worden voor levensbeschouwelijk en godsdienst onderwijs voor die leerlingen en ouders die daar behoefte aan hebben en het geeft meer kansen de leerlingen met de diversiteit aan geloofsrichtingen kennis te maken. Niet het geloof, maar de didactische grondslag wordt dan de drijfveer van de school zoals bijvoorbeeld het Carillon gekozen heeft voor Dalton onderwijs. Ouders kunnen dan kiezen voor het concept, of gewoon voor de school die het best bereikbaar is voor hun kinderen.
Financieel kan dit ook een voordeel opleveren want binnen het bestuur kan beter gestuurd worden op leerling stromen en kan leegstand of juist te weinig leslokalen op een creatieve wijze opgelost worden. In het brede schoolconcept, wat mij betreft de basis, kan best gekozen worden voor scholen met twee didactische werkvormen, waarbij het voor ouders makkelijker wordt het juiste concept te kiezen. Ook biedt het meer mogelijkheden om samen met speciaal onderwijs te zoeken naar die werk en leervormen waarbij tegemoet gekomen kan worden aan de verschillen in kennis en kunde van leerlingen en opvang van leerlingen met een grotere zorgbehoefte.
Werk dus aan schaalvergroting op bestuurlijk niveau en houdt daarmee de kwaliteit vast en verbeter deze waarbij kleinschaligheid op lesniveau mogelijk blijft.
Het was een leuke avond, met een lastig onderwerp, dat bleek al snel bij de stellingname en het benoemen van de grenzen van vrijheid van meningsvorming. Beide waren het erover eens, dat in principe iedereen vrij moet zijn om te zeggen wat men denkt en om eigen ideeën naar voren te brengen. Dus gewoon zeggen wat op je hart ligt, maar toch….. Er zijn natuurlijk grenzen, die liggen met name bij de wijze van uiting en de bedoeling die er achter ligt. Als de bedoeling is iemand ernstig te willen kwetsen, of te discrimineren dan zijn grenzen snel getrokken. Vaak ligt dat dan niet in een enkele uiting, maar juist in de herhaling. Rob gaf aan, dat ook hij ervaren heeft dat een columnist grenzen kan tegen komen waarover men kan schrijven, ook dan is respect een belangrijk uitgangspunt. Hoe dan ook een moeilijk item waar geen direct antwoord op te geven is. Boris gaf aan normen en warden gelden ook bij vrijheid van meningsuiting, maar die maken we zelf en die hoeven we niet in wetten vast te leggen.
Ook ik ben van mening dat in principe een ieder vrij is om te zeggen wat men wil of te praten over
Problemen moet en kan je benoemen, maar om bijvoorbeeld zoals nu vaak gebeurd gelijk een hele bevolkingsgroep in een kwaad daglicht te plaatsen gaat mij te ver. Neem bijvoorbeeld de Oost Europese arbeidsmigranten. We hebben ze hoe dan ook hard nodig (en natuurlijk vind ik ook dat onze werklozen meer gedwongen mogen worden werk dat er is te accepteren)de meeste werken hard en veroorzaken weinig of geen overlast. Een Polenmeldpunt vind ik dan ook met de bedoeling die er achter zit een stap te ver. Natuurlijk overlast mag je melden en daar moet tegen op getreden worden, maar dan wel zonder aanziens des persoon. Daar moet je rekening mee houden ook in een politiek debat. Een uitspraak zoals laatst in de raad van Etten-Leur gedaan, dat een huisvesting van 400 arbeidsmigranten in een gebouw alleen mag als er een groot hek omheen komt te staan, gaat dan ook veel te ver en daar moet je ook als politieke partijen afstand van doen.
Voor mij blijft overeind, dat vrijheid van spreken een groot recht is, maar dat je altijd respect voor de ander moet hebben, dat je je moeten houden aan de onbeschreven regels van normen en fatsoen, dan kunnen we volgens mij een eind komen.